ΧΡΗΣΙΜΗ ΠΗΓΗ: http://en.wikipedia.org/wiki/Maraschino
Το Maraschino είναι γλυκόπικρο λικέρ, αρωματισμένο με κεράσια Marasca, τα οποία καλλιεργούνται στη Δαλματία, στην Κροατία, ως επί το πλείστον γύρω από την πόλη Ζαντάρ και κοντά στην Πάντοβα στη βόρεια Ιταλία.Η χαρακτηριστική γεύση του λικέρ προέρχεται από τα κεράσια Marasca και το θρυμματισμένο κουκούτσι κερασιού προσδίδει μία γεύση αμυγδάλου στο Maraschino. Το μέλι αποτελεί επίσης χαρακτηριστικό συστατικό της συνταγής. Το απόσταγμα ωριμάζει για τουλάχιστον δύο χρόνια σε ειδικά ξύλινα βαρέλια που δεν δίνουν το χρώμα τους στο λικέρ, και στη συνέχεια αραιώνεται αμέσως μετά. Η κατ’όγκον περιεκτικότητα του σε αλκοόλ είναι 40%.
Ιστορία
Η συνταγή αυτού του λικέρ δημιουργήθηκε από φαρμακοποιούς του Δομινικανού μοναστηρίου στη Zara, στη σημερινή Zadar – Κροατία, στις αρχές του 16ου αιώνα και το ποτό ήταν γνωστό με το όνομα του Rosolj (Rožolj, Rosolio). η οποία προήλθε από τη φράση ” ros solis ” που σημαίνει «η δροσιά του ήλιο». Τον 18ο αιώνα, αυτό το λικέρ ονομάστηκε Maraschino, αφού παράγεται από τους ώριμους καρπούς της κερασιάς Marasca, καθώς και από τα φύλλα του και τα κλαδάκια του.
Στην αρχή, αυτό το λικέρ στο οποίο είχαν αποδοθεί και φαρμακευτικές ιδιότητες, ήταν διαθέσιμο μόνο για τους προνομιούχους. Με την εμφάνιση των πρώτων παραγωγικών αποστακτηρίων στη Zara τον 17ο αιώνα (Rota, Μola και Calcengio), το Maraschinο εξαπλώθηκε.
Τον 18ο αιώνα, όταν ξεκίνησε η βιομηχανική παραγωγή αυτού του λικέρ, η διάδοση του καθοριζόταν από την Ζαντάρ, έτσι αρχικά έφτασε σε μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια και μεγάλων πόλεις. Στη συνέχεια αφού έγινε ευρέως γνωστο στην Ευρώπη, το Maraschino εξαπλώθηκε στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νότια Αμερική και τη Νότια Αφρική.
Το Maraschino είχε μεγάλη «απήχηση» σε σημαντικά ιστορικά πρόσωπα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν του Ναπολέωντα Βοναπάρτη, ο οποίος το απολαμβάνε ειδικά μετά το γεύμα, πολλοί Γάλλοι βασιλείς, (Louis XVIII, Charles X και Louis Philippe) καθώς και ο τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Ι. Ο Βρετανός βασιλιάς George IV είχε στείλει στη Ζαντάρ ένα πολεμικά πλοία για να παραλάβουν εκατό κασόνια Maraschino. Το 1871, μετά από σχετικό αίτημα της Βασίλισσας της Αγγλίας Βικτώρια, Maraschino φορτωθηκε σε αγγλικά πλοία από το λιμάνι Ζαντάρ. Το 1887, περνώντας από το λιμάνι Ζαντάρ, ο Πρίγκιπας της Ουαλίας, ο οποίος αργότερα έγινε ο βασιλιάς George V, επισκέφθηκε προσωπικά εργοστάσιο που έφτιαχνε το λικέρ και έκανε παραγγελία για μια σημαντική ποσότητα Maraschino.
Το πρώτο βιομηχανικό αποστακτήριο ιδρύθηκε το 1759 από τον Francesco Drioli (“Fabbrica di Maraschino Drioli di Zara»). Το 1821, ο Girolamo Luxardo, πρόξενος του Βασιλείου της Σαρδηνίας στη Zara, άνοιξε ένα αποστακτήριο εκεί. Μετά από 8 χρόνια είχε αποκτήσει αποκλειστικό «προνόμιο» από τον αυτοκράτορα της Αυστρίας ως αναγνώριση της ανώτερης ποιότητας του λικέρ του. Έγινε σύντομα το μεγαλύτερο και πιο διάσημο αποστακτήριο της Ζαντάρ. Η Ζαντάρ επηρεάστηκε δραματικά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά από 52 εναέριους βομβαρδισμούς, το μεγαλύτερο μέρος της πόλης (με όλα τα ιστορικά αποστακτήρια) καταστράφηκε. Ο Giorgio Luxardo, ο μόνος επιζών της οικογένειάς του, έχτισε ένα νέο εργοστάσιο στην Torreglia κοντά στην Padova, στη Βόρεια Ιταλία. Το αποστακτήριο Drioli άνοιξε επίσης ξανά στο Mira, κοντά στη Βενετία, αλλά έκλεισε τη δεκαετία του 1970. Η οικογένεια Βλάχωφ πούλησε τα δικαίωματά τους στο αποστακτήριο Casoni στη Modena, το οποίο εξακολουθεί να παράγει το λικέρ. Στη Ζαντάρ το αποστακτήριο του Luxardo ξαναχτίστηκε και επανεκκίνησε την παραγωγή με την επωνυμία Maraska, το οποίο σήμερα αποτελεί το πιο διάσημο κροατικό. αποστακτήριο Maraschino.